7 Ιουλίου 2007. Πλησιάζουμε στη μέση του καλοκαιριού, στο τέλος μιας επίπονης χρονιάς. Όπως σε κάθε τέλος έτσι και σε αυτό κάνω μια ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε. Τι πέτυχα, ποιες από τις προσδοκίες και τα όνειρά μου εκπληρώθηκαν, πόσες απογοητεύσεις έντονες ή μη δεν έχει σημασία πήρα, και εάν σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά βελτιώθηκα, ένιωσα καλύτερα, ανακάλυψα νέες πτυχές του ευατού μου που ίσως δεν ήξερα.
Πράγματι, αναλογιζόμενος όλα αυτά και γράφοντας τα παράλληλα, συνειδητοποίησα ότι σε γενικές γραμμές η χρονιά που περνάει κρίνεται επιτυχής. Θα αναρωτηθεί κάποιος πώς από μόνος του μπορεί κανείς να κρίνει εάν μια χρονιά είναι επιτυχημένη ή όχι. Σίγουρα δεν είναι τόσο απλό αλλά θα έλεγα ότι αυτό επιτυγχάνεται με την κατάκτηση των περισσότερων στόχων που έθεσα στην αρχή της χρονιάς. Σα μια ζυγαριά που μετράει ερεθίσματα, όνειρα, φιλοδοξίες, προσδοκίες, πόθους και ανάλογα με την επίτευξη ή όχι αυτών γέρνει από τη μία ή από την άλλη πλευρά αντίστοιχα. Νέα χρονιά στον ορίζοντα οι προσδοκίες να αυξάνουν. Η ζυγαριά να μηδενίζει και ξανά από την αρχή. Αλλά αυτός ο αγώνας είναι πολύ δημιουργικός και ωραίος, σε γεμίζει ενέργεια και σου δίνει αντοχές. Πώς την ατενίζω τη χρονιά που φεύγει και πώς αυτή που έρχεται; Αυτή που έμεινε πίσω με γλυκιά νοσταλγία και αυτή που αποκαλύπτεται μπροστά μου γεμάτος αισιοδοξία.

Υ.Γ. Φυσικά και δεν ήρθε το 2008. Απλώς και εγώ σαν τους μαθητές που παίρνουν την τελική τους αξιολόγηση στο τέλος του Ιούνη, σαν τις επιχειρήσεις που κάνουν έναν απολογισμό κατά τα μέσα του καλοκαιριού, σαν τους έρωτες που τελείωσαν, προώρα ή όχι δεν έχει σημασία, στις αρχές του για να αντικατασταθούν ίσως από άλλους, έτσι και εγώ κάνω το δικό μου πρόχειρα σχεδιαζόμενο απολογισμό σε ένα ιστολόγιο που δημιουργήθηκε και για έναν από αυτούς τους λόγους.