Saturday 15 March 2008

Η Αθήνα καλοσώριζε την Άνοιξη με ένα αεράκι δροσερό και μεθυστικό που παρέπεμπε σε πρώιμο καλοκαίρι. Προκαλούσε τις αισθήσεις και προσκαλούσε σε ατέλειωτες βόλτες και μάταιες αναζητήσεις. Στο Φάληρο δυο παρέες γύφτων έστηναν τις σκηνές τους στην παλιά,εγκαταλελειμμένη μαρίνα και πιο πέρα πολυτελή κότερα επιδεικνύοντας το σωρευμένο πλούτο των ιδιοκτητών τους πλησιάζαν απειλητικά τις ακτές. Κατά μήκος της παραλιακής γραμμής η ομορφιά απλωνόταν σε όλο της το μεγαλείο. Λίγο πιο έξω από την πυκνοκατοικημένη μεγαλούπολη ερωτευμένα ζευγαράκια κάθε ηλικίας απολάμβαναν τη μέθη του έρωτα. Τα παράνομα έπαιρναν τις κατάλληλες προφυλάξεις μην τυχόν και κανένα γνωστό μάτι προδώσει το καλά κρυμμένο μυστικό τους. Στα τριγύρω ξεχαρβαλωμένα παγκάκια ηλικιωμένοι προσπαθούσαν να βολευτούν στη μία ή στις δύο σανίδες που είχαν απομείνει και βουβά παρακολουθούσαν όσα πιο πέρα διαδραματίζονταν.
Πέντε, έξι τολμηροί ετοιμάζονταν για τις πρώτες βουτιές τους και μερικά μέτρα πιο πέρα μια παρέα φοιτητών με αργούς ρυθμούς προετοιμάζονταν για την αυριανή γιορτή της νεολαίας...

Χιλιόμετρα πιο μακριά ο ήλιος ταξίδευε σε άλλες πολιτείες, υποδεχόταν άλλους ανθρώπους , διαφορετικές φυλές θα έκανε τον κύκλο του και θα επέστρεφε ξανά εδώ την επόμενη μέρα. Αργά αργά θα έκανε την εμφάνιση του πάνω από τον αττικό ουρανό, θα έψαχνε τους γύφτους που τη νύχτα όταν αυτός κοιμόταν δυο περιπολικά είχαν μαζέψει με συνοπτικές διαδικασίες, θα παρατηρούσε πώς τα παράνομα ζευγαράκια δεν είχαν επιστρέψει στο ίδιο σημείο, άλλωστε η ίδια δικαιολογία μέσα μια μέρα δύσκολα γίνεται πιστευτή, θα αναζητούσε τους τολμητίες αλλά ίσως να τους έβρισκε αναπαυτικά στον καναπέ του σπιτιού τους να συζητούν και να διαφωνούν για το εάν βιάστηκαν ή όχι και θα έκανε μια στάση να υποδεχτεί τη γιορτή της νεολαίας....

Άκουσε όμως ότι η γιορτή είχε τελικά ματαιωθεί, απογοητεύθηκε, κοντοστάθηκε και αποφάσισε να αποχωρήσει. Γρήγορα έψαξε για άλλες γιορτές και θα περίμενε την αυριανή μέρα να δει μήπως τελικά δεν είχε ματαιωθεί το πανηγύρι των νέων αλλά απλώς άρχιζε όψιμα καθώς εκείνοι που ήταν επιφορτισμένοι με τις προετοιμασίες τους είχε δει την προηγούμενη μέρα να δραπετεύουν την τελευταία στιγμή αφήνοντας τη γιορτή να περιμένει ίσως για του χρόνου.

Η αυριανή μέρα ήρθε, ο ήλιος επέστρεψε αλλά δυστυχώς το πανηγύρι είχε οριστικά ματαιωθεί. Ποιος ξέρει, ίσως την επόμενη φορά να σταθεί πιο τυχερός...