Πέρασαν κιόλας τρεις μήνες από την τελευταία μας συνάντηση. Να μαστε πάλι όμως μαζί στα μέσα του Ιούνη, στις αρχές του θέρους. Ενός Ιούνη, με μπάλα και συναυλίες, με βόλτες και βουτιές, με ανόητα φλερτ και ευχάριστες συζητήσεις. Ιούνης λοιπόν και τα συναισθήματα που συνοδεύουν αυτό το μήνα έντονα όσο σε κανέναv άλλο μήνα. Προσωπικά, πάντα απεχθανόμουν τον Ιούνη και τις ηλιόλουστες μέρες του. Ανέκαθεν εκείνο που φοβόμουν πάνοτε και περισσότερο από ότι άλλο ήταν η μοναξιά των επαρχιακών δρόμων ντάλα μεσημέρι στη μικρή μου πόλη. Οι δρόμοι βουβοί, οι περισσότεροι να έχουν αποδράσει στις πιο κοντινές παραλίες, ο ήλιος να καίει πάνω στο δέρμα και η εναλλαγή των συναισθημάτων να προκαλεί συγκινησιακή φόρτιση. Κρυμμένες καλά αυτές οι εικόνες στο πίσω μέρος του μυαλού μου έρχονται αραιά και που να μου θυμήσουν και να μου δείξουν τη μοναδικότητα των στιγμών όπως διαφορετικά αποτυπώνονται στον καθένα μας. Κάθε Ιούνης αλλιώτικος από κάθε άλλον Ιούνη, μοναδικός σε σχέση με τους άλλους μήνες, με ποικίλες στιγμές και παραστάσεις αποκαλύπτει έντονα εικόνες του παρελθόντος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς και ποιες χρονιές; Ιούνης του '99 και προετοιμασία για τις ψυχοφθόρες πανελλήνιες εξετάσεις; Αφόρητη ζέστη, εσύ να ακούς από γνωστούς, φίλους, αδέρφια τη μαγεία του καλοκαιριού, το σχεδίασμα επί χάρτου των επικείμενων διακοπών σε ελληνικά νησιά, τον ανεπαίσθητο θόρυβο από το κλείσιμο της πόρτας του μπάνιου μην τυχόν και ξυπνήσει το παιδί που απαλά κοιμάται και εσύ εσώκλειστος λύνοντας ασκήσεις και γράφοντας παρόμοιους προλόγους και επιλόγους που θα μπορούσαν να προσαρμοστούν σε κάθε ενδεχόμενο ζήτημα έκθεσης να σκαλίζεις το παλιό γραφείο καταγράφοντας τα όνειρά σου.

Ιούνης του 2000 και τα όνειρα που είχες σκαλίσει την προηγούμενη χρονιά γίνονται μέρος της πραγματικότητας. Πρωτή χρονιά μακριά από τη γενέθλια γη να σουλατσάρεις σε πλατείες γειτονιών του κέντρου που μετοίκησες, να μαζεύεσαι σε σπίτια καινούριων φίλων που ήδη γνώρισες για να παρακολουθήσεις Euro, να κατεβαίνεις στην προκυμαία του μεγάλου λιμανιού ξημερώματα, περιμένοντας την αυγή να χαράξει και εσύ να κατεβάζεις ξεροβήχοντας τις λιγοστές τζούρες από τα σκληρά τσιγάρα του κολλητού σου.

Ιούνης 2001 και ο έρωτας που είχε κάνει την εμφάνισή του λίγους μήνες νωρίτερα να σε απογειώνει σε ατέλειωτους ουρανούς. Να κατεβαίνεις στη μικρή αμμουδιά του Φαλήρου, ο ήλιος να δύει σιγά σιγά, τα πρώτα αστέρια να κάνουν την εμφάνισή τους πάνω από τον αττικό ουρανό, να αγκαλιάζεστε και να φιλιέστε αρχικά συγκρατημένα σαν να αφήνει ο ένας την πρωτοβουλία στον άλλον και ξεθαρρεύοντας να γίνεστε ένα με την άμμο. Να γυρίζεις σπίτι με το τελευταίο τρόλει αδιαφορώντας για τις σηκωμένες σημαίες των ταξί που περιμένουν υπομονετικά τους πελάτες τους και λίγο πριν κοιμηθείς να στέλνεις τα τελευταία μηνύματα στο ταίρι σου και κάθε αργοπορία στην απάντησή της να σου δημουργεί μια γλυκιά προσμονή και όταν ακούς το χαρακτηριστικό ήχο του ληφθέντος μηνύματος να ανακουφίζεσαι.

Ιούνης του 2002 και οι πρώτες διακοπές με τους κολλητούς σου από τη σχολή να σχεδιάζονται σε διαφορετικά σπίτια κάθε ημέρα, κάθε ώρα, κάθε δευτερόλεπτο. Η αδερφή σου να έχει γυρίσει από το μελαγχολικό της Λονδίνο, εσύ να μετανιώνεις κάθε λεπτό τη μη επίσκεψή σου σε αυτήν, τα πρώτα καβγαδάκια στη σχέση σου να σε στεναχωρούν και η εξεταστική του καλοκαιριού σημαντική για την πορεία σου στη σχολή να πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο.

Ιούνης του 2003 και οι πρώτες μελαγχολικές σκέψεις να κάνουν την εμφάνισή τους καθώς καταλαβαίνεις ότι πέρασαν τόσο γρήγορα τα χρόνια της σχολής σου. Φοβάσαι αν δεν τρομάζεις κιόλας, τότε που τελείωνες κάθε σχολική χρονιά και νόμιζες ότι δεν θα ξανασυνατούσες τα πολυαγαπημένα σου άτομα ή θα πήγαινες στις κατανησκώσεις που πάντα απόφευγες, ότι αυτό θα ξανασυμβεί και αυτή τη φορά που τελειώνεις τη σχολή. Προβληματίζεσαι για το μέλλον σου, πηγαίνεις σε αξέχαστες συναυλίες που χαράζονται μέσα σου, βολτάρεις στον υπέροχο παραλιακό δρόμο της πόλης σου με αυτή που ακόμη είσαι μαζί της και σχεδιάζεις αγναντεύοντας το σαγηνευτικό ηλιοβασίλεμα τις πρώτες σας κοινές διακοπές.

Ιούνης του 2004 και η εποποιία του Euro σε προιδεάζει. Εσύ να κλαις στο αγαπημένο σου μέρος, στο λόφο του Λυκαβηττού μαζί της καθώς η απόσταση που θα σας χωρίζει το μεταπτυχιακό στην Αγγλία θα φέρει τον αναπόφευκτο χωρισμό. Τα ηλιοβασιλέματα να λιγοστεύουν, το θαύμα της Πορτογαλίας να συνεχίζεται, όλη η Ελλάδα στο πόδι, στις πλατείες να γίνεται ένα μικρό πανηγύρι, η μέθη του καλοκαιριού να φτάνει ως τις ακτές της Λισσαβόνας, θα ήθελες και εσύ να βρίσκεσαι εκεί άλλωστε, αλλά εσύ να προσπαθείς να βρεις τη χρυσή τομή, να κάνεις τους αναγκαίους συμβιβασμούς που θα γλιτώσουν τη σχέση σου. Προς το παρόν γλιτώνει καθώς ο Θεός της Πορτογαλίας θα κάνει το θαύμα του την ημέρα του τελικού αλλά και την επόμενη όταν θα ακούσεις ευχάριστα ότι η φυγή σου στην Αγγλία ματαιώνεται..

Ιούνης του 2005 και κυκλοθυμικά τα διαλύεις όλα. Η συσσώρευση των έντονων συγκινησιακών στιγμών ξεσπά στην πιο ακατάλληλη στιγμή. Ξαφνικά μέσα σε ένα βράδυ, Κυριακής θαρρώ πως ήταν βλέπεις ότι οι συνέπειες των πράξεών σου θα είναι επίπονες. Να τηλεφωνείς στην αδερφή σου, να την εξηγείς τι συνέβη και αυτή ψύχραιμα να σου εξηγεί ότι όλα θα πάνε καλά και ότι δεν θα πρέπει έτσι άκοπα να κάνεις κινήσεις που αργότερα θα μετανιώσεις. Είναι όμως πια αργά... Την επόμενη μέρα θα απομακυνόμουν χωρίς ουσιαστικό λόγο από το ταίρι μου, θα έβρισκα προφάσεις που θα δηλητηρίαζαν τη σχέση μας, θα ακύρωνα τις προγραμματισμένες διακοπές μας και θα κλεινόμουν στον ευατό μου όσο ποτέ άλλοτε.

Ιούνης του 2006 και όλα όσα έχουν προηγηθεί τους προηγούμενους μήνες κρατούνται καλά φυλαγμένα μέσα μου. Σαν να μην έχει περάσει ούτε ένα λεπτό από τα φορτισμένα γεγονότα του προηγούμενου Ιούνη, ανακαλώ στη μνήμη μου σε ένα απομακρυσμένο στρατόπεδο της Ηπείρου στις παρυφές του χιονισμένου Σμόλικα και δίπλα στο τουριστικό ποτάμι του Αώου τις μικρές και μεγάλες αλλαγές που συνέβησαν την προηγούμενη χρονιά. Ένας επίπονος χωρισμός, μια αποφοίτηση από ένα κουραστικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών, και η υποχρεωτική στράτευση έρχονται να μου θυμήσουν τα γεγονότα της χρονιάς. Η αναγγελία της πρόσληψής μου σαν από μηχανής θεός ανακουφίζει τις διαδαλώδεις σκέψεις μου και λειτουργεί σαν εφαλτήριο ονείρων και σχεδίων.

Ιούνης του 2007 και η πρώτη μου χρονιά στον επαγγελματικό τομέα συνοδεύεται με ανάμεικτα συναισθήματα. Τα επί χάρτου σχέδια στην αρχή του προηγούμενου φθινοπώρου αποδεικνύονται ανεδαφικά και η προσμονή για το αναπάντεχο που θα επιφέρει την καλύτερη δυνατή βελτίωση της ψυχολογίας μου ακόμη να περιμένει... Η μέρα έχει πέσει, στο βάθος του ορίζοντα τα πρώτα φώτα αγκαλιάζουν τον αττικό ουρανό, στα διπλανά μπαλκόνια παρέες μαζεύουνται για να δουν Euro και λίγο πιο πέρα στα δεξιά μου καθώς βγαίνω στο μπαλκόνι του σπιτιού μου να απολαμβάνω για λίγες ακόμη μέρες τον αγαπημενό μου Λυκαβηττό.